Franciacürta

Una toccante poesia di Gino Parzani dedicata alla sua terra

Franciacürta

Lasim che ‘ndè le me terä,
chè go ülit be per töta la me etä…
Dèsedim miga da chesto bél ènsome…
Lasim che ‘n mèes a la me zent piena dè amur…
Pèr güsta amò na olta… Èl saùr dei ricordi,
lasim che sota le trape, piene dè oä che
dèenterà zucch dè amixisia e dè galantom!
Voi sèntèr amò… Èl rèspir dè la so uss,
chè sö le righe dè la müsica la ‘nventa
e la disegna accordi dè emussiù e melodie d’amur.

Lasim che sota èn ciel pié dè stèle,
èngrügnat dèperme a sfujà i petai dè la etä,
a me etä…

Voi sentèr amò le me campane de Saià chè
matina e sera le cioca l’Ai Mariä
e per le feste le scampana alegre töte ‘nsema.
Dopo… quando ‘l Signur èl vüarà, con l’amur
Dè tö.cc i me dè famia e dèi me amici…
Tranquillo, ènsema ai genitur e ai me frèdei…
Püdarò amò sentèr l’udur greff dèl most,
èl profumo dè l’erba apenä tajada, èl cantà
dè le sigale d’sitat, èl ghèt de le rane la sera
èndé la possa dèi Parzà.

E alura saro amò bèeat, ènsema ai me…
Parlarom amò dè la Francürta